افزودنی ها و روغن پایه
یک افزودنی از سه روش روانکار و سیستم روانکاری را تحت تأثیر قرار می‌دهد:
- محافظت از سطوح روانکاری شده
- افزایش کارایی روانکار
- افزایش عمر روانکار
شکل (1) نشان دهنده تولید روانکار با استفاده از انواع افزودنی ها و روغن پایه است. در ادامه نیز تشریح مختصری در ارتباط با هر یک از موارد بیان شده آورده شده است.
شکل (1): تولید روانکار با استفاده از انواع افزودنی ها و روغن پایه
محافظت از سطوح روانکاری شده
این افزودنی‌ها سطح روانکاری شده را پوشانده و به این ترتیب از زنگ زدن و سایش سطح جلوگیری می‌کنند. افزودنی‌های ضد سایش، بازدارنده‌های خوردگی، متفرق کننده‌ها و پاک کننده‌ها از این دسته هستند.
افزایش کارایی روانکار
این افزودنی‌ها باعث افزایش کارایی روانکار در کاربردهای خاص می‌شوند. بهبود دهنده‌های شاخص گرانروی، بهبود دهنده‌های اصطکاک و افزودنی‌های پایین آورنده نقطه ریزش از این دسته هستند.
افزایش عمر روانکار
این افزودنی‌ها باعث افزایش عمر روانکار می‌شوند. بازدارنده‌های اکسیداسیون که تمایل روغن به اکسید شدن و تشکیل لجن را کم می‌کنند و ضد کف‌ها از این نوع هستند.
بیشتر روغن‌ها به ویژه روغن تولیدی از واکس، دارای واکس‌های محلولی هستند که با سرد شدن روغن شروع به تشکیل کریستال می‌کنند. در این گونه روغن‌ها باید از مواد پایین آورنده نقطه ریزش که باعث جلوگیری از تشکیل کریستال و رسوب آن‌ها می‌شود استفاده کرد. این مواد که اندازه و چسبندگی ساختمان‌های کریستالی را کاهش می‌دهند و باعث پایین آمدن نقطه ریزش می‌شوند از نظر ساختمانی بسیار شبیه به بهبود دهنده‌های شاخص گرانروی هستند.
معمول‌ترین مواد پایین آورنده نقطه ریزش پلی متا آمکریلات‌ها، پلی آکریلات‌ها و تتراپارافین فنول‌ها هستند. وجود این افزودنی‌ها برای کارایی روغن در دماهای پایین بسیار حیاتی است. در روغن‌هایی که حاوی برش‌های روغنی سنگین هستند اثر این مواد افزودنی کمتر خواهد بود و پس از مدتی برگشت نقطه ریزش اتفاق می‌افتد. به طور کلی هر چه از روغن‌های سبک به سمت روغن‌های سنگین‌تر پیش می‌رویم احتمال اثرگذری افزودنی‌ها کاهش پیدا می‌کند.